آهن یک ماده معدنی است که بدن برای رشد و نمو به آن نیاز دارد. بدن شما از آهن برای ساخت هموگلوبین ، پروتئینی در گلبول‌های قرمز خون که اکسیژن را از ریه‌ها به تمام قسمت‌های بدن می‌برد، و میوگلوبین، پروتئینی که اکسیژن را به عضلات می‌رساند، استفاده می‌کند. بدن شما همچنین برای ساخت برخی هورمون ها به آهن نیاز دارد .

مقدار آهن مورد نیاز روزانه شما به سن، جنسیت و اینکه آیا رژیم غذایی شما عمدتاً گیاهی است یا خیر بستگی دارد . متوسط ​​مقادیر توصیه شده روزانه در زیر بر حسب میلی گرم (میلی گرم) ذکر شده است . گیاهخوارانی که گوشت، مرغ یا غذاهای دریایی نمی خورند تقریباً دو برابر آهن ذکر شده در جدول نیاز دارند، زیرا بدن آهن غیرهم را در غذاهای گیاهی و همچنین آهن هِم موجود در غذاهای حیوانی را جذب نمی کند.

تولد تا 6 ماهگی 0.27 میلی گرم

نوزادان 7 تا 12 ماه 11 میلی گرم

کودکان 1-3 سال 7 میلی گرم

کودکان 4-8 سال 10 میلی گرم

کودکان 9-13 سال 8 میلی گرم

پسران نوجوان 14 تا 18 سال 11 میلی گرم

دختران نوجوان 14 تا 18 سال 15 میلی گرم

مردان بالغ 19 تا 50 سال 8 میلی گرم

زنان بالغ 19 تا 50 سال 18 میلی گرم

بزرگسالان 51 سال و بالاتر 8 میلی گرم

نوجوانان باردار 27 میلی گرم

زنان حامله 27 میلی گرم

نوجوانان شیرده 10 میلی گرم

زنان شیرده 9 میلی گرم

آهن به طور طبیعی در بسیاری از غذاها یافت می شود و به برخی از محصولات غذایی غنی شده اضافه می شود . شما می توانید مقادیر توصیه شده آهن را با خوردن غذاهای مختلف از جمله موارد زیر دریافت کنید:

گوشت بدون چربی، غذاهای دریایی و مرغ

غلات و نان صبحانه غنی شده با آهن

لوبیا سفید، عدس، اسفناج، لوبیا چشم بلبلی و نخود فرنگی

آجیل و برخی از میوه های خشک مانند کشمش

آهن موجود در غذا به دو صورت وجود دارد: آهن هِم و آهن غیرهِم. آهن غیرهم در غذاهای گیاهی و محصولات غذایی غنی شده با آهن یافت می شود. گوشت، غذاهای دریایی و مرغ دارای آهن هِم و غیرهِم هستند.

وقتی آهن را با گوشت، مرغ، غذاهای دریایی و غذاهای حاوی ویتامین C مانند مرکبات، توت فرنگی، فلفل دلمه ای، گوجه فرنگی و کلم بروکلی بخورید، بدن شما آهن را از منابع گیاهی بهتر جذب می کند.

آهن در بسیاری از مکمل های مولتی ویتامین/معدنی و در مکمل هایی که فقط حاوی آهن هستند موجود است . آهن موجود در مکمل ها اغلب به شکل سولفات آهن، گلوکونات آهن، سیترات آهن یا سولفات آهن است. بر روی برچسب مکمل های غذایی حاوی آهن نوشته شده و هشدار می دهد که باید دور از دسترس کودکان نگهداری شوند. مصرف بیش از حد تصادفی فرآورده های حاوی آهن عامل اصلی مسمومیت کشنده در کودکان زیر 6 سال است.

اکثر مردم در ایالات متحده آهن کافی دریافت می کنند. با این حال، گروه‌های خاصی از مردم بیشتر از دیگران در دریافت آهن کافی دچار مشکل می‌شوند:

دختران و زنان نوجوان با پریودهای سنگین

زنان باردار و نوجوانان

نوزادان (به خصوص اگر نارس یا کم وزن باشند)

اهداکنندگان مکرر خون

افراد مبتلا به سرطان ، اختلالات گوارشی (GI) یا نارسایی قلبی

در کوتاه مدت، دریافت خیلی کم آهن علائم واضحی ایجاد نمی کند . بدن از آهن ذخیره شده خود در ماهیچه ها، کبد ، طحال و مغز استخوان استفاده می کند . با این حال، هنگامی که سطح آهن ذخیره شده در بدن کم می شود، کم خونی ناشی از فقر آهن ایجاد می شود. گلبول های قرمز کوچکتر می شوند و حاوی هموگلوبین کمتری هستند. در نتیجه خون اکسیژن کمتری را از ریه ها در سراسر بدن حمل می کند.

علائم کم خونی فقر آهن شامل ناراحتی گوارشی، ضعف، خستگی، کمبود انرژی و مشکلات تمرکز و حافظه است. علاوه بر این، افراد مبتلا به کم خونی فقر آهن کمتر قادر به مبارزه با میکروب ها و عفونت ها ، کار و ورزش و کنترل دمای بدن خود هستند. نوزادان و کودکان مبتلا به کم خونی فقر آهن ممکن است دچار مشکلات یادگیری شوند.

کمبود آهن در ایالات متحده غیر معمول نیست، به ویژه در میان کودکان خردسال، زنان زیر 50 سال و زنان باردار. همچنین می تواند در افرادی که گوشت، مرغ یا غذاهای دریایی نمی خورند نیز رخ دهد. از دست دادن خون؛ بیماری های گوارشی دارند که در جذب مواد مغذی اختلال ایجاد می کنند. یا از رژیم های غذایی ضعیف استفاده کنید.

دانشمندان در حال مطالعه روی آهن هستند تا بفهمند چگونه بر سلامتی تأثیر می گذارد. مهمترین نقش آهن در سلامتی، پیشگیری از کم خونی ناشی از فقر آهن و مشکلات ناشی از آن است.

در دوران بارداری، مقدار خون در بدن زن افزایش می یابد، بنابراین برای خود و کودک در حال رشد خود به آهن بیشتری نیاز دارد. دریافت خیلی کم آهن در دوران بارداری خطر کم خونی ناشی از فقر آهن را در زنان و خطر کم وزنی هنگام تولد، زایمان زودرس و سطوح پایین آهن را برای نوزادش افزایش می دهد. دریافت خیلی کم آهن نیز ممکن است به رشد مغز نوزاد آسیب برساند.

زنان باردار باید با پزشک خود صحبت کنند و در صورت توصیه از مکمل آهن استفاده کنند.

کم خونی فقر آهن در دوران نوزادی می تواند منجر به تاخیر در رشد روانی، کناره گیری اجتماعی و توانایی کمتر برای توجه شود. در سن 6 تا 9 ماهگی، نوزادان ترم ممکن است دچار کمبود آهن شوند، مگر اینکه غذاهای جامد غنی شده با آهن بخورند یا شیر خشک غنی شده با آهن بنوشند.

برخی از بیماری های مزمن - مانند آرتریت روماتوئید ، بیماری التهابی روده و برخی از انواع سرطان - می توانند در توانایی بدن برای استفاده از آهن ذخیره شده تداخل ایجاد کنند. مصرف بیشتر آهن از غذاها یا مکمل ها معمولاً کم خونی ناشی از بیماری مزمن را کاهش نمی دهد زیرا آهن از گردش خون به محل های ذخیره منحرف می شود. درمان اصلی کم خونی بیماری مزمن، درمان بیماری زمینه ای است.

بله، در صورت دریافت بیش از حد آهن می تواند مضر باشد. در افراد سالم، مصرف دوزهای بالای مکمل های آهن (به ویژه با معده خالی) می تواند باعث ناراحتی معده، یبوست ، حالت تهوع ، درد شکم، استفراغ و اسهال شود . مقادیر زیاد آهن ممکن است عوارض جدی تری از جمله التهاب پوشش معده و زخم ایجاد کند . دوزهای بالای آهن نیز می تواند جذب روی را کاهش دهد . دوزهای بسیار بالای آهن (در صدها یا هزاران میلی گرم) می تواند باعث نارسایی اندام، کما، تشنج و مرگ شود. بسته بندی ضد کودک و برچسب های هشدار دهنده روی مکمل های آهن، تعداد مسمومیت های تصادفی با آهن در کودکان را تا حد زیادی کاهش داده است.

برخی از افراد یک بیماری ارثی به نام هموکروماتوز دارند که باعث تجمع سطوح سمی آهن در بدن آنها می شود. بدون درمان پزشکی، افراد مبتلا به هموکروماتوز ارثی می توانند به مشکلات جدی مانند سیروز کبدی ، سرطان کبد و بیماری قلبی مبتلا شوند. افراد مبتلا به این اختلال باید از مصرف مکمل های آهن و مکمل های ویتامین C خودداری کنند.

حد بالای روزانه آهن شامل دریافتی از همه منابع (غذا، نوشیدنی ها و مکمل ها) است و در زیر فهرست شده است. پزشک ممکن است برای افرادی که برای درمان کمبود آهن به دوزهای بالاتر برای مدتی نیاز دارند، بیش از حد بالایی آهن تجویز کند .

تولد تا 12 ماهگی 40 میلی گرم

کودکان 1-13 سال 40 میلی گرم

نوجوانان 14-18 سال 45 میلی گرم

بزرگسالان 19+ سال 45 میلی گرم 

بله، مکمل‌های آهن می‌توانند با داروها و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تداخل یا تداخل ایجاد کنند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

مکمل‌های آهن می‌توانند میزان لوودوپا را که بدن جذب می‌کند کاهش دهند و اثربخشی آن را کاهش دهند. لوودوپا که در Sinemet و Stalevo یافت می شود، برای درمان بیماری پارکینسون و سندرم پای بی قرار استفاده می شود .

مصرف آهن با لووتیروکسین می تواند اثربخشی این دارو را کاهش دهد . لووتیروکسین (لووتیروئید، لووکسیل، سینتروید، تیروسینت و یونیتروید) برای درمان کم کاری تیروئید ، گواتر و سرطان تیروئید استفاده می شود .

مهارکننده‌های پمپ پروتون لانزوپرازول (Prevacid) و امپرازول (Prilosec) اسید معده را کاهش می‌دهند، بنابراین ممکن است میزان آهن غیرهم را که بدن از غذا جذب می‌کند کاهش دهند.

کلسیم ممکن است در جذب آهن اختلال ایجاد کند. مصرف مکمل های کلسیم و آهن در ساعات مختلف روز ممکن است از این مشکل جلوگیری کند.

به پزشک، داروساز و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد مکمل های غذایی و داروهای تجویزی یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید، اطلاع دهید. آنها می توانند به شما بگویند که آیا مکمل های غذایی ممکن است با داروهای شما تداخل داشته باشند یا اینکه داروها ممکن است در نحوه جذب، استفاده یا تجزیه مواد مغذی بدن شما اختلال ایجاد کنند.