ریبوفلاوین (همچنین ویتامین B2 نامیده می شود) برای رشد، توسعه و عملکرد سلول های بدن شما مهم است. همچنین به تبدیل غذایی که می خورید به انرژی مورد نیازتان کمک می کند.

مقدار ریبوفلاوین مورد نیاز شما به سن و جنس شما بستگی دارد. متوسط ​​مقادیر توصیه شده روزانه در زیر بر حسب میلی گرم (میلی گرم) ذکر شده است .

مرحله زندگی مقدار توصیه شده

تولد تا 6 ماهگی 0.3 میلی گرم

نوزادان 7 تا 12 ماه 0.4 میلی گرم

کودکان 1-3 سال 0.5 میلی گرم

کودکان 4-8 سال 0.6 میلی گرم

کودکان 9-13 سال 0.9 میلی گرم

پسران نوجوان 14 تا 18 سال 1.3 میلی گرم

دختران نوجوان 14 تا 18 سال 1.0 میلی گرم

مردان 1.3 میلی گرم

زنان 1.1 میلی گرم

نوجوانان و زنان باردار 1.4 میلی گرم

نوجوانان و زنان شیرده 1.6 میلی گرم 

ریبوفلاوین به طور طبیعی در برخی غذاها یافت می شود و به بسیاری از غذاهای غنی شده اضافه می شود . شما می توانید مقادیر توصیه شده ریبوفلاوین را با خوردن غذاهای مختلف از جمله موارد زیر دریافت کنید:

تخم مرغ، گوشت اعضای بدن (مانند کلیه ها و کبد )، گوشت بدون چربی و شیر کم چرب

برخی از سبزیجات (مانند قارچ و اسفناج)

غلات، نان و محصولات غلات غنی شده

چه نوع مکمل های غذایی ریبوفلاوین موجود است؟

ریبوفلاوین در مکمل‌های مولتی ویتامین/معدنی، در مکمل‌های غذایی کمپلکس B و در مکمل‌های حاوی تنها ریبوفلاوین یافت می‌شود . برخی مکمل ها بسیار بیشتر از مقدار توصیه شده ریبوفلاوین دارند، اما بدن شما نمی تواند بیش از 27 میلی گرم را در یک زمان جذب کند .

اکثر مردم در ایالات متحده به اندازه کافی ریبوفلاوین را از غذاهایی که می خورند دریافت می کنند و کمبود آن بسیار نادر است. با این حال، گروه‌های خاصی از افراد بیشتر از دیگران در دریافت ریبوفلاوین کافی مشکل دارند:

ورزشکارانی که گیاهخوار هستند (به ویژه گیاهخواران سختگیر که از لبنیات و تخم مرغ اجتناب می کنند).

زنان باردار و زنان شیرده و نوزادان آنها.

افرادی که وگان هستند .

افرادی که لبنیات مصرف نمی کنند.

افراد مبتلا به یک اختلال ژنتیکی به نام کمبود ناقل ریبوفلاوین . این اختلال مانع از جذب و استفاده صحیح از ریبوفلاوین در بدن می شود و باعث کمبود ریبوفلاوین می شود.

اگر ریبوفلاوین کافی دریافت نکنم چه اتفاقی می افتد؟

اگر ریبوفلاوین کافی در غذاهایی که می خورید دریافت نکنید یا بیماری های خاصی یا اختلالات هورمونی دارید، می توانید دچار کمبود ریبوفلاوین شوید.

کمبود ریبوفلاوین می تواند باعث اختلالات پوستی، زخم در گوشه های دهان، تورم و ترک خوردن لب ها، ریزش مو، گلودرد، اختلالات کبدی و مشکلاتی در سیستم تولید مثل و عصبی شود .

کمبود شدید و طولانی مدت ریبوفلاوین باعث کمبود گلبول های قرمز خون ( کم خونی ) می شود که باعث می شود احساس ضعف و خستگی کنید. همچنین باعث کدر شدن عدسی چشم شما ( آب مروارید ) می شود که بینایی شما را تحت تاثیر قرار می دهد.

دانشمندان در حال مطالعه بر روی ریبوفلاوین برای درک بهتر چگونگی تأثیر آن بر سلامت هستند. در اینجا نمونه ای از آنچه این تحقیق نشان داده است آورده شده است.

برخی از مطالعات نشان می دهد که مکمل های ریبوفلاوین ممکن است به پیشگیری از سردردهای میگرنی کمک کند ، اما مطالعات دیگر این کار را نمی کنند. مکمل‌های ریبوفلاوین معمولاً عوارض جانبی بسیار کمی دارند ، بنابراین برخی از متخصصان پزشکی توصیه می‌کنند که ریبوفلاوین را تحت راهنمایی یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای پیشگیری از میگرن امتحان کنید.

نشان داده نشده است که ریبوفلاوین هیچ آسیبی ایجاد نمی کند.

ریبوفلاوین برای تداخل با هیچ دارویی شناخته شده نیست . با این حال، همیشه مهم است که به پزشک، داروساز و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد مکمل های غذایی و داروهای تجویزی یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید، اطلاع دهید. آنها می توانند به شما بگویند که آیا مکمل های غذایی ممکن است با داروهای شما تداخل داشته باشند یا اینکه داروها ممکن است با نحوه جذب، استفاده یا تجزیه مواد مغذی توسط بدن شما تداخل داشته باشند .